Cyrk Deriglasoff to metafora pogmatwanej rzeczywistości, ironiczny komentarz do współczesnego świata pełnego niezrozumiałej pogardy dla inteligencji i mądrości.

W tym Cyrku nie występują klauni, ani tresowane zwierzęta, akrobaci czy magowie. Spotkacie wędrowną trupę muzyków, którzy zabawią was niezwykłymi dźwiękami i opowiedzą wiele prawd o życiu, zaskoczą metaforą, sponiewierają kpiarskim językiem, autoironicznie obśmieją rzeczywistość pokazując ją w krzywym zwierciadle. Z płyty „Magia y tresura” poznacie niezwykłą rodzinę z Zakrętu Pięciu Gwizdków, Barbarę, przy której „milkną marynarze” czy trębacza grającego tak smutno, że wszyscy płaczą przy jego muzyce i wiele innych historii.
Cyrk Deriglasoff jest wyjątkowy - to jedyny na świecie przedstawiciel gatunku Wodewil Punk. Pewnie dlatego, że sam ten styl stworzył miksując niepowtarzalne dźwięki surowych gitar z potężną sekcją dętą i perkusją.

„Cyrk to miejsce dla ludzi, którzy nie pasują do społeczeństwa, mają inną wrażliwość, czasami inną budowę ciała, ale ze swojej ‘ułomności’ robią walor. Tak, czuję się nieprzystosowany do społeczeństwa, czuję się nieco inny. W Cyrku mogę być tym szalonym rockmanem, rybałtem, jurodiwym. Bycie cyrkowcem to też okazja, aby złapać do siebie trochę dystansu”, mówi Olaf Deriglasoff, lider zespołu, ale też basista, wokalista i autor niezwykłych opowieści, często mających cechy autobiograficzne. Olaf jest jedną z najbarwniejszych postaci na polskiej scenie muzycznej. Zaczynał ponad trzydzieści lat temu w legendarnym zespole Dzieci Kapitana Klossa. Potem przez kilka lat mieszkał i grał w Berlinie Zachodnim, a po powrocie do Polski w latach 90. pisał piosenki i współtworzył zespoły Apteka, Homo Twist, Püdelsi, Kury czy Kazika Staszewskiego, był producentem i aranżerem słynnej płyty „Yugoton”, grał też z KNŻ. Produkuje płyty Dr Misio, współtworzy projekty Jakubik & Deriglasoff czy Nawrocki & Deriglasoff. Ale Cyrk to nie tylko Olaf, to także puzonista Tomek Kasiukiewicz, który gra z Melą Koteluk, Arturem Rojkiem, a kiedyś także z Lechem Janerką, Grzegorz Wiencek, gitarzysta współpracujący z Teatrem Rampa, Robert Kamalski, saksofonista Jazz Soul Quartet, Grzegorz Pastuszka, suzafonista grający również w Nervy i Dixie Tiger’s Band oraz perkusista Robert Rasz znany ze współpracy z Melą Koteluk, Gabą Kulką i Rykardą Parasol.

Trzynastka dla Cyrku Deriglasoff nie jest liczbą pechową. „Magia y tresura” zawiera właśnie tyle piosenek, niezwykłych mikstur folku i rock’n’rolla.

Piosenki z krótkimi opisami Olafa:

1. Magia y tresura
„Pewnego rodzaju manifest mówiący o tym, że nasze życie jest cyrkiem i to my jesteśmy tresowani”.

2. Hej panie!
„Rozprawiam się z mitem Olafa Deriglasoffa, o którym wszyscy i wszystko wiedzą - to łysy i obdziargany facet, który robi rocka; historia opowiedziana w tekście wydarzyła się naprawdę”.

3. Poranek
„To prawdziwy zapis wydarzeń, pojawiają się nazwiska i pseudonimy ludzi, którzy brali w nim udział”.

4. Babagadadodziada
„Bez przerwy ludzie przychodzą na koncerty i nakurwiają o dupie Maryni, a przecież kupują bilety”.

5. Tarira tedy jo
„Ja nikomu nie wierzę, jestem jak samotne zwierzę”.

6. Trzymaj mnie mocno
„Nigdy nie miałem pewności, czy nie znalazłem się na tym świecie przez pomyłkę, czy nie wysiadłem na niewłaściwym przystanku, czy ktoś źle nie wypisał mi biletu”.7. Ludzie mówią o mnie

„Mając takie imię i nazwisko jak ja, trudno nie mieć łatki freaka”.

8. Córki nie ma w domu
„Gdy zapowiadam na koncertach ten utwór, mówię zwykle, że dotyczy wszystkich z nas bez wyjątku”.

9. Pies mądrości
„Gdy widzisz uśmiechniętego kloszarda siedzącego na ławce, to nigdy nie wiesz, czy jemu należy się współczucie, czy może to on powinien współczuć tobie”.

10. Dottore vaffancul
„Połączyłem opowieść o znajomym lekarzu z Krakowa, który zaopatrywał nas w różne wynalazki na zmęczenie lub bezsenność, albo na jedno i drugie naraz, ze wspomnieniem z wakacji w Padwie, gdzie śpiewano na ulicach sprośną i wulgarną pieśń sprzed wieków”.

11. Barbar rara
„Barbary mają specyficzną energię, w tym imieniu ukryty jest jakiś barbarzyński erotyzm”.

12. Sławny smutny trębacz
„Piosenka o sile oddziaływania muzyki, zła orkiestra może rozwalić, ale też uratować każde wesele i każdy pogrzeb; granie muzyki to wielka odpowiedzialność”.

13. Zakręt Pięciu Gwizdków
„Autentyczna historia mojej rodziny, która jest pół-prawdą, pół-nieprawdą i pół-legendą”.