10 września 2011 odbyła się w Inowrocławiu czwarta już edycja festiwalu "Ino-Rock".

Rozpoczął ją występ grupy Lebowski. Szczecińska formacja zaprezentowała przede wszystkim materiał z płyty "Cinematic", wydanej w 2010 roku, stanowiącej - według wyjaśnień muzyków - soundtrack do nieistniejącego filmu. Grupa zagrała także utwór, który ma pojawić się na jej kolejnej płycie.

Jako drugi wykonawca na scenie "Teatru Letniego" w Inowrocławiu pojawił się brytyjski zespół Wolf People. Muzyka tej grupy to swoista podróż w czasie do psychodelicznego rocka z lat 60. Czwórka muzyków, pomimo swego młodego wieku, potrafi wyczarować klimat czasów, kiedy nie było ich jeszcze na świecie. Niewątpliwie pomagają w tym ich niebagatelne umiejętności. Chociaż, jak sam stwierdził wokalista, nie potrafi opowiadać dowcipów, ani nie zna polskiego, grupa ujęła widownię swoim występem, do którego wplotła również polski akcent - kilka nut stworzonych przez nasz Breakout!

Niewątpliwie najbardziej rozruszał publiczność koncert szwedzkiego zespołu Pain of Salvation. Mocne dźwięki, poczucie humoru i charyzma Daniela Gildenlöwa (który wdawał się między utworami w krótkie pogawędki z publicznością, tłumacząc m.in. jak działa i do czego służy gitara elektryczna), a także gra świateł nie pozostawiła wielu obojętnych widzów.

Zupełnie inny charakter miał występ ostatniej gwiazdy wieczoru, Brendana Perry'ego. Magiczny klimat jego muzyki idealnie zgrywał się z pełnią księżyca, świecącego nad Inowrocławiem. Muzyk zaprezentował materiał ze swoich solowych  płyt, jak również świetnie znane publiczności utwory grupy Dead Can Dance. Bardzo ciepło przyjęto również zagrany przez niego utwór Tima Buckleya "Song to the Siren". Szkoda tylko, że koncert Brendana Perry'ego popsuły nieco kłopoty z nagłośnieniem.

Mimo tych drobnych problemów niewątpliwie należy polecić ten festiwal. Myślę, że warto odwiedzić Inowrocław za rok - organizatorzy już teraz zapowiadają wysoki poziom dla uczczenia małego jubileuszu - piątej edycji festiwalu Ino-Rock!