Czy nagrywanie muzyki do tekstów klasyków polskiej poezji ma sens? Zadaję sobie to pytanie słuchając koncertu "Czesław Śpiewa Miłosza" w Miejskim Domu Kultury Batory w Chorzowie (1/12/2011).

Czesław Mozil to niewątpliwie z jeden z najoryginalniejszych twórców na polskiej scenie muzycznej. Jego charakterystyczny styl śpiewania i wspaniała warstwa muzyczna sprawiły, że ma w naszym kraju rzesze fanów, spragnionych innej wrażliwości w muzyce.

Tym razem Czesław postanowił zmierzyć się z poezją swojego imiennika - Czesława Miłosza, jednego z najwybitniejszych polskich poetów.
Zadanie to nader ambitne, gdyż zamierzeniem Czesława było, jak sam twierdzi, pokazanie wielkiego poety jako normalnego człowieka, którego słowa mogą stać się bliskie, zrozumiałe i dostępne dla wszystkich. Po wysłuchaniu koncertu muszę przyznać, że to karkołomne zadanie w pełni się udało. Występ zachwycał przede wszystkim warstwą muzyczną. Przebogate instrumentarium w skład którego wchodziły m. in. trąbka, gitara, fortepian, puzon, akordeon i instrumenty perkusyjne w rękach muzyków Czesława stworzyło niemal baśniowy muzyczny świat, w którym mogliśmy usłyszeć pop, jazz a nawet walca.

Wspaniałe aranżacje świetnie komponowały się ze specyficznym wokalem Mozila, a dopełnieniem tego były doskonale dobrane teksty Miłosza.

Słuchając kolejnych utworów można sie było zachwycić tym, jak bardzo różne tematy podejmował poeta w swoich wierszach i jak zadziwiająco są one nadal aktualne. Po przedstawieniu piosenek z krótkiej niestety plyty "Czesław Śpiewa Miłosza", usłyszeliśmy utwory z poprzednich płyt Mozila: "Debiut" oraz "Pop". Nie zabrakło takich przebojów jak "Kiedy tatuś sypiał z mamą", "Wesoły kapelusz" czy "Ucieczka z wesołego miasteczka".